معنی غمزه زن در فرهنگ فارسی عمید

غمزه زننده،، غمزه کننده، ویژگی کسی که از روی ناز و کرشمه مژه بر هم می زند

معنی غمزه زن در لغت نامه دهخدا

کرشمه نما و شوخ چشم. (ناظم الاطباء). آنکه غمزه زند. غمزه زننده. غمزه کننده. رجوع به غمزه شود:، زین پس وشاقان چمن نوخط شوند و غمزه زن، طوق خط و چاه ذقن پرمشک سارا داشته.، خاقانی.، شب مهتاب چون شب تاری، قصد خورشید غمزه زن کردی.، خاقانی.، پیش که غمزه زن شود چشم ستارۀ سحر، بر صدف فلک رسان خندۀ جام گوهری.، خاقانی

معنی غمزه زن در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه غمزه زند کسی که به چشم و ابرو اشاره کند

معنی غمزه زن - جستجوی لغت در جدول جو

غمزه زن

فرهنگ فارسی عمید

غمزه زن

لغت نامه دهخدا

غمزه زن

فرهنگ لغت هوشیار

غمزه زنان

درحال غمزه زدن، غمزه کنان

فرهنگ فارسی عمید

نغمه زن

نغمه زننده،، نغمه ساز، نغمه پرداز

فرهنگ فارسی عمید

غمزه زنان

(غَ زَ / زِ زَ)

در حال غمزه زدن. غمزه کنان. رجوع به غمزه شود:
غمزه زنان چو بگذری سنبله موی و مه قفا
روی بتان قفا شود پیش صفای روی تو.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

قوزه زن

(اُ لَ)

دهی است از دهستان بام بخش صفی آباد شهرستان سبزوار، سکنۀ آن 108 تن. آب آن از قنات. محصول آن غلات، پنبه، بنشن و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

غمزه گل

(غَ زَ / زِ یِ گُ)

کنایه از شکفتن گل. (انجمن آرا) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نغمه زن

(فُ زَ دَ / دِ)

نغمه پرداز. (ناظم الاطباء). خنیاگر. رجوع به نغمه پرداز شود:
نغمه زنش زهرۀ پرده شناس
نغمه زنی کرده به چندین سپاس.
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نیزه زن

(رَ عی یَ پَرْ وَ)

رامح. (منتهی الارب). مطعان. (السامی). نیزه افکن. نیزه ور. نیزه گذار:
هزار از یل نیزه زن زابلی
گزین کرد با خنجر کابلی.
اسدی